هنگامی که فلورنس نایتینگیل، برای کار در بیمارستان ارتش بریتانیا در ترکیه در خلال جنگ کریمه در دهه ی 1850 داوطلب شد، با هراس بسیار دریافت که مرگ بر اثر عفونت ناشی از اتاق های بدبو و آلوده ی نگهداری بیماران، بیشتر از آمار مرگ بعلت آسیب و زخم های جنگی می‌باشد. او با مراجعه به مقامات بریتانیا، به منظور تامین مراکز پزشکی تمیزتر، امن تر و مجهزتر درخواست کمک هزینه نمود و کمپین پرشور و حرارتی در جهت حمایت از این خواسته تاسیس کرد.

نایتینگیل به صورت ناخواسته، به پیشگامی در عرصه ی طراحی اطلاعات بدل گشت. او با استفاده از ابزار های گرافیکی جدید از جمله نمودار دایره ای، مناظرات پیچیده ی خود را به شکلی ساده و گویا بیان می‌کرد. پس از پیروزی در این کمپین، او دریافت که ساختن یک بیمارستان جدید زمان بسیار زیادی نیاز خواهد داشت. به همین علت، از مهندس طراحی ایزامبارد کینگدم برونل درخواست نمود تا یک بیمارستان 1000 تخته ی ارتشی را به صورت پیش‌ساخته، از قطعات چوبیِ ساخته شده در شهر گلاستر طراحی کرده و قطعات را با کشتی به ترکیه ارسال کند.

طراحی بیمارستان پیش ساخته رنکایوی که نایتینگیل آن را "کلبه های خارق العاده" می‌نامید، تنها 6 روز به طول انجامید. اولین بیماران در اکتبر 1855 در این بیمارستان بستری گشتند و آمار مرگ و میر بیماران، یک دهم گذشته بود. رنکایوی پس از جنگ به دولت عثمانی فروخته شد و نایتینگیل، کمپین موفق خود را در راستای بهبود شرایط بیمارستان های عمومی پیش برد. بسیاری از نوآوری های وی، هم اکنون نیز در میان ما حضور دارند. باید امیدوار بود که طراحی های مربوط به مقابله با کووید 19 ـ از جمله ساخت و ساز سریع بیمارستان های پیش ساخته در چین و تغییر کاربری سالن های همایش به بیمارستان های موقتی نایتینگیل در انگلستان ـ نیز به همان اندازه، حتی پس از پایان این پاندمی، در عرصه ی خدمات درمانی مفید واقع شوند.