حال، به نقش طراحی در به تصویر کشیدن بحران کووید 19 و پاندمی های گذشته خواهیم پرداخت و به روش هایی از طراحی اشاره می‌کنیم که از طریق آن در اروپا ـ به شکل شهودی و ناآگاهانه ـ برای شناسایی، درمان، تسکین دادن و جشن گرفتن برای پایان طاعون هایی که قرن ها گریبان اروپاییان را می‌گرفت استفاده می‌کردند و بدین وسیله برای قربانیان سوگواری می‌نمودند.

نماد صلیب سرخ، در رابطه با یک راه حل اضطراری در زمان طاعون ها از قرن 17ام میلادی به بعد شکل گرفت. برای جلوگیری از ورود افراد دیگر به خانه هایی که در آن مورد ابتلا به بیماری مشاهده می‌شد، روی خانه ها علامت صلیب شکلی ایجاد می‌کردند. ساموئل پیپس، در خاطرات خود در روز 7 ژوئن سال 1665، زمانی که لندن با طاعونی کشنده درگیر شده بود، نوشته است: "در دوری‌لین، دو یا سه خانه را با علامت صلیب سرخ بر فراز درگاهشان مشاهده کردم، و عبارت 'پروردگار به ما رحم کند' در آن جا نوشته شده بود ـ که برای من تصویری بس غم انگیز به نظر می‌رسید، و تا جایی که در خاطر دارم، اولین باری بود که موردی این چنین را به چشم می‌دیدم."

مردم نیز به منظور نوعی دفاع روحانی که باور داشتند طاعون و نیروهای شیطانی دیگر را از آن ها دور می‌کند، همواره صلیبی با خود به همراه داشتند. تابوت قربانیان طاعون، برای شناسایی دلیل مرگ، به صلیب های کوچکی مزین می‌گشتند و صلیب های طاعونی در میادین شهرها و فضای سبز روستاها برپا می‌شدند تا نمادی برای یادبود مردگان باشند. بسیاری از آن ها، صلیب های سنگی و ساده ای بودند که به دست سنگ‌بران محلی ساخته می‌شدند، اما یکی دیگر از انواع یادواره های مهم طاعون، از آراستگی بسیار بیشتری برخوردار بود: ستون های مریان که مجسمه های مریم مقدس بر روی آن ها قرار داده شده بود. تصویر بالا (اثر جووانی پائولو پانینی، پیاتزا و باسیلیکای سانتا ماریا ماجوره، 1741-1743)، این یادواره ها را در رم نشان می‌دهد، که به منظور جشن گرفتن پایان طاعون های مرگبار و امید به بازگشت کامیابی و سلامت، ساخته شده بودند.