معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
نه روزی؛ نه شبی؛ برزخ در برزخ . دَن فاکس
اتووود سرویس خبر:   سروش خانی
1400/06/30
مـنـــــــبـع : https://www.e-flux.com/architecture/at-the-border/325753/no-day-no-night/
تعداد بازدید : 1090

من برزخ را به مثابه فرا سرزمینی -extraterritoriality- بدون دیوار، بی مرز، بدون پنجره، ورودی یا خروجی تصور می کنم. همچنین می توانم آن را به مثابه بیابان، اقیانوس و صحرا تجسم نمایم. یا خلأیی سیاه و کور که هرگونه نور و ماده را می بلعد و مرگ والا را تهدید می کند." ساموئل تیلور كولریج "برزخ را مکان عجیبی می انگارد"، "زمان و فضای ملال آور / در غل و زنجیر، همراه با كابوس فرار."  (همانطور که «بیگانه» ریدلی اسکات به مخاطبان هشدار داده است: "هیچ کس نمی تواند فریاد شما را در فضا بشنود.") ممکن است برزخ، قلمروی از نیستی بی پایان را به ذهن متبادر سازد. فضایی از کمال مینیمالیستی که به نظر می رسد مانند قوسی بی نهایت غول پیکر  یا فضای داخلی موزه هنرهای معاصر است. برایان اودرهتی، هنرمند و منتقد، در مقاله خود با عنوان "درون مکعب سفید"؛ تأثیرات فضاهای "بی سایه، سفید، روشن، وساختگی" گالری هنری را توصیف می کند، که هنر "درنوعی از ابدیت نمایشی وجود دارد، و اگرچه تعداد قابل توجهی "دوره زمانی" (مدرن متاخر) حضور دارند، اما زمان مندی وجود ندارد. این ابدیت؛ وضعیتی مشابه برزخ به گالری می دهد: فرد برای حضور در آنجا باید مرده باشد. برزخ؛ در اوج پیچیدگی بصری قرار دارد: فرازگاهی برون بعدی که با رنگ خاکستری ساده و لوکس جیل سندر ساخته شده است. خالی و راحت، حتی بدون صندلی ایمز برای اخلال در باسلیقگی آرامش بخش. بدون ریخت و پاش، بدون رنگ، فاقد حیات. هیچ اشاره ای به پیرایه های تکرار شونده ندارد - آدولف لوس شبفته برزخ بود. به گفته هارولد پینتر، "سرزمین هیچ کس، بی هیچ جنبشی، تغییر و  فرسودگی، برای همیشه یخ زده و ساکت می ماند." (و مملو از وحشت :­  " Nomaneslond" ­- سرزمین هیچکس – لقب قرن چهاردهم برای سایت های اعدام در شمال دیوارهای شهر لندن بود.) نه روزی ، نه شبی، نه فصلی. كولریج آن را "فضای خالی/ blank space "  خواند طبق تعریف، مخفف یک "فضای میانجی/ فضای در میان/ in-between space " است. برزخ در مرز سپیده دم و گرگ و میش پدیدار می گردد. این؛ یک کلمهء "سرحدی" است که برای مکالمات در ساعت طلایی -تقریبا اولین ساعت پس از طلوع خورشید و آخرین ساعت پیش از غروب خورشید- بکار می رود.

برزخ؛ آن نخسین امر صامت جسمانی، نمادین، نیستیِ حلقوی، آواهای گنگ و خوشایند توأمان  که  می خوانند. چگونه می توان  یک نیستیِ سکولار (دنیوی) را تعریف نمود که بتوان هر چیزی را در آنجا رها کرد؟ جایگزین های این منطقه سبز بسیار زیاد است. برای طرفداران کمیک، برزخ کمیک بوکی جایی است که شخصیت های قدیمی یا بلااستفاده توسط ناشر در آنجا رها می شوند: دی سی کامیکس؛ انیمال من، مریمن، آس خفاش-سگ شکاری، شبح گی. برزخ در قسمت آخر سه گانه «ماتریکس؛ خواهران واچووسکی»، بصورت آناگراماتیک به ایستگاه مترو موبایل اونیو بدل می شوند و در «تلقین» کریستوفر نولان، این نام یک "فضای رویایی بی ساختار" است که دو عاشق بدان بازمی گردند. روح آزاد در رمان سورئالیستی آندره برتون؛ «نادیا»، 1928،  اعلان می دارد: "من روحی در برزخ هستم." هنگامی که به آسایشگاه وکلوز فرستاده میشود، راوی می گوید: "نکته اساسی این است که تصور نمی کنم تفاوت زیادی بین درون یک آسایشگاه و بیرون آن برای نادیا وجود داشته باشد." «مردی از برزخ» رمانی است که در سال 1930 توسط گای اندوره، فیلمنامه نویس هالیوودی که بعدها به عنوان کمونیست در لیست سیاه قرار گرفت؛ نوشته شد. برزخ، فقری است که قهرمان کتاب سعی دارد ازآن  بگریزد، جاییکه اندوره بعدها متوجه شد در زیست حرفه ای خود از قلم انداخته است. «مردی از برزخ » همچنین عنوان یک داستان کارآگاهی نوآر در دهه 1950 از جان دی مک دونالد است که در آن یک کهنه سرباز آسیب دیده ارتش در بالاترین سطح خود، از روی جبر دچار نزول درجه شده،در قامت یک فروشنده قرار می گیرد و درگیر رسوایی فساد سیاسی می گردد - برزخ جایی است که ترومای جنگ ضد قهرمان، شأن او را تسخیر کرده است.

برای توسعه دهندگان بازی دانمارکی پلی دِد، برزخ ؛ یک بازی ویدیویی دوستانه، با رویکرد پرشی-معمایی درباره باخت است. در فیلم هیروکازو کورئیدا در سال 1998 «حیات پس از مرگ» -(در ایران با نام زندگی شگفت انگیز و با زندگی پس از مرگ ترجمه شده است)- ، یک استودیوی فیلمسازی همراه با یک مرکز اجرایی، به حل و فصل خواسته های ارواح مردگان در مسیر رسیدن به بهشت ​​می پردازد. پس از مرگ، انسانها یک هفته فرصت دارند تا فقط یک خاطره را انتخاب کنند که تا ابد نگه دارند. در اینجا، مددکاران اجتماعی به ارواح کمک می کنند تا شادترین خاطره خود را بخاطر آورند. مردگان با صبر و حوصله در برزخ منتظر می مانند چرا که  فقط  باید یک خاطره را انتخاب کنند و تا ابد آنرا تجربه نمایند. عنوان فرعی «برزخ گمشده» جان والاس اسپنسر، نوشته شده در 1969، نوید "داستانهایی واقعی از اسرار دریا" را می دهد. «منطقه برزخی» نام گروهی با عمر کوتاه اما تأثیرگذار در دهه 1990 در آتن، جورجیا بود. بمن گفته اند که در مارسی یک بار محلی با  تابلویی بر روی پنجره آن وجود دارد که رویش نوشته شده است: به برزخ خوش آمدید. برای "شرکت آبجوسازی لانگ تریل" در ایالت ورمونت ایالات متحده، برزخ نام نوعی آبجوی هندی است. برروی برچسب بطری یک فرد استخوانی زیر درختی قرمز برنگ خون نشسته است، و اینگونه  به ذهن تان خطور می کند که به سمت بار می رود و یک لیوان آبجو سفارش می دهد.

---

یک مشکل فنی در "در برزخ بودن" این است که آنها این مسئله را در سال 2007 ملغی اعلام کردند. گفتند که این کار را بخاطر کودکان انجام می دهند. از آنجا که "آنها" کلیسای کاتولیک بودند، کودکان می توانند بشما بگویند این متضمن هیچ چیزی نیست. برزخ در سال 1997 از تعالیم و دستورات مذهبی کاتولیک ضربه خورده بود، اما رسماً برچیده نشده بود. پس از یک مشاوره سه ساله که در سال 2004 توسط پاپ بندیکت شانزدهم مجاز اعلام شد، سرانجام کلیسا با گزارشی 41 صفحه ای از کمیسیون بین المللی الهیات واتیکان، به این مسئله فیصله داد؛ با خلاصه عنوان: "امید رستگاری برای نوزادانی که بدون تعمید می میرند." مانند هر مذهبی، کلیسای روم دوست دارد خود را به مثابه یک حوزه برنامه ریزی محق ابدی در نظر بگیرد. اما آنها تنها قوانین منطقه بندی الهیاتی مربوط به حیات پس از مرگ نیستند. زرتشتیان وجود همیستگان (نوعی برزخ در آیین زرتشتی) را آموزش می دهند، مکانی بی طرف برای ارواحی که کارهای خوب و بد آنها از وزن یکسانی برخوردار است و بوداییان تبتی به باردو (نوعی برزخ در آیین بودایی) اعتقاد دارند، حالتی انتقالی بین مرگ و تناسخ. در اسلام، برزخ / barzakh (در فارسی به معنای "حصار" یا "تیغه") وجود دارد، دوره بینابینی که میان مرگ و بحار الانوار، روز قیامت سپری می شود. به گفته میر لوبتسیکی کلمه "Lmn"، در نخستین کاربردهای خود در فرهنگ مدیترانه ای از عصر برنز، به معنای نقطه ای بود که زمین و دریا یا بندر به هم می رسیدند. در لاتین واژه limbus/ برزخ، به معنی "ایجاد مرز" یا "مرز"، ابتدا سرحدات امپراتوری روم را نشان می داد. این کلمه به معنای فضاهای گذار و بینابینی تکامل یافته است. در کاربردهای سکولار امروزی، معمولاً به یک دوره عدم اطمینان بینابینی در انتظار تصمیم گیری اشاره دارد. از این منظر روش دیگری برای توصیف رمز و راز است. جغرافیای نقاط کور: مثلث برمودا، منطقه 51. برزخ می تواند وقفه و رکودی باشد که با ملاحظه تضادهای زیستن از چند منظر ایجاد می گردد. همچنین مرحله ای بسوی تبعید است. بحرانی تر، وضعی از رها سازی.  این واژه از اسارت وجودی تا وضعیت های موجود حبس، بسط یافته است. برزخ؛ سرزمینی مرزی است که در آنجا یا باید در وضعیت عدم اطمینان دسترسی به چیزی در انتظار بمانید، یا در وضعیت اطمینان عدم دسترسی به همه چیز؛ بپوسید.

تعطیلی بخش برزخی شورای همکاری منطقه ای  R.C.C. هیچ گونه تغییر قابل توجهی در مناسبات جهانی ایجاد نکرد. حذف برزخ پاپ بندیکت از آخرت در سال 2007؛ منجر به از بین رفتن صف های طولانی در اداره پست یا پایان ساعات تاخیر در فرودگاه ها جهت تلاش برای دسترسی به آسایش در صندلی های طراحی شده توسط افرادی که "ارگونومی/ ergonomics" را با " p-u-r-g-a-t-or-y " هجی می کردند_یعنی گویی صندلی را به مثابه محل تنبیه و نوعی برزخ، آزارگاه تا محل آسایش طراحی کردند_؛ نشد. تا به امروز، وقتی هوا نامساعد است و شما دیر به سر کار می روید، هنوز اتوبوس ها بموقع نمی رسند. پیام خودکار "ما در حال حاضر حجم بالایی از تماس ها را تجربه می کنیم" همچنان ما را به مثابه قهرمانانی در ماجراجویی شخصی فرانتس کافکا معرفی می کند. (من درعجبم که آنها چه موسیقی را در برزخ پخش می کنند؟ یک هواپیمای بدون سرنشین تنها و بدون تغییر. یک پل بی انتها که هرگز به جایی نمی رسد. یک حلقه قفل شونده شیار دار از چرخش های ذهنی شما: "مانند یک حلقه در مارپیچ، مانند یک چرخ درون یک چرخ / هرگز با چرخشی که همیشه در حال چرخش است پایان نمی یابد یا شروع نمی شود ... ") تصمیماتی که در مورد روابط، برنامه های شغلی، امتحانات مدرسه، جمع آوری اطلاعات، برنامه های کارت اعتباری، تمدید اضافه برداشت، آزمایشات پزشکی، استعلامات دولتی، خسارات بیمه، خرید خانه، بیرون آمدن، بچه دار شدن، ازدواج ، طلاق، تغییر جنسیت، جلسات دادگاه، جلسات آزادی مشروط، پرونده های اتانازی، کالبد شکافی و احکام اعدام هنوز در جریان اند. هنگامی که متکلمان کاتولیک پاپ بندیکت با اعتقادات و ایمان و متافیزیک خود دست و پنجه نرم می کردند، مهران کریمی ناصری در حال ورود به پانزدهمین سال متوالی زندگی در ترمینال 1، فرودگاه شارل دوگل، بدون اسناد و مدارک و هیچ راهی برای ورود به فرانسه یا بازگشت به ایران، کشور مبدأ خود؛ بود. (او سرانجام  فقط چند ماه پس از لغو برزخ بسال 2007 در پاریس با آینده ای نامشخص پذیرفته شد. شاید اقدام واتیكان به چیزی منتهی شده باشد.) در 2013؛ ادوارد اسنودن افشاگر اطلاعاتی، چهل روز را در فرودگاه شرمتیوو مسكو در پروسه فرار از مقامات آمریكایی منتظر ماند. انحلال برزخ، کنستانتین رلیو را نیز قادر به فرار از تعلیق قانونی نکرد. این مرد 63 ساله پس از 20 سال زندگی در ترکیه به خانه خود در رومانی بازگشت و متوجه شد که، علی رغم مراجعه به دادگاه برای اعتراض به گواهی مرگ خود در مارس 2018 ؛ رسماً مرده اعلام شده است.

میلیون ها پناهجو، پناهنده، مهاجر و افراد بدون تابعیت، بدون داشتن کشوری برای عضویت در یک جامعه سیاسی -تابعیت و گذرنامه ای که هانا آرنت آن را "حق حق داشتن" می داند، همچنان گیر افتاده اند. قایق های پناهندگان در مدیترانه پرسه می زنند و بندر پشت بندر از لنگر انداختن خودداری می کنند. خانواده ها در مرز آمریكا از هم پاشیده می شوند و کودکان در قفس انداخته و سپس در مراكز خدمات اجتماعی سراسر كشور گم و گور می شوند. آنها کماکان می اندیشند که آیا هرگز دوباره به هم می پیوندند؟ برزخ، مسلح شده است.

استوارت هال، که تاریخ و خاستگاه را "گفتگوی ناتمام" می دانست ، اظهار داشته: "هویت فرهنگی ثابت نیست، بلکه یک ضیافت متحرک است." مهاجمان و محرومانی که می خواهند جهان را به سمت راست سیاسی سوق دهند، بسیاری از مشکلات را متوجه کسانی می دانند که برای جستجوی زیستی متفاوت از مرزهای ملی عبور می کنند. پوپولیست ها متمرکز سازی مرزها را تأیید می کنند؛ زیرا راه هایی برای کنترل بدن هایی که از آنها می ترسند (بدلیل قومیت، جنسیت، جنسیت، طبقه) و بدن هایی که طمع قدرت دارند (بدن هایی شبیه به خود یا کسانیکه به آسانی در راستای منافع سیاسی، قابل بهره برداری اند) فراهم می کنند. هر چقدر سراسر جهان را بپیمایید، مکانی که هرگز نمی توانید از آن بگریزید، گوشت و خون خود شماست. زانوهایی که ترک بر می دارند، پاهایی که تیر می کشند، شکمی که نیاز به تغذیه دارد، دهان و زبانی که برای ادای کلمات به روشی خاص آموزش دیده اند، الگوهای گفتاری که نشان دهنده ریشه هایتان است، بیماری هایی که در مورد وجود جهانی سمی بشما هشدار می دهند. مغز شما همیشه در همان مکان مستقر است، صرف نظر از اینکه حضور آنلاین شما در کجا اشاعه می یابد. اندام و ارگان های بدن می توانند از قاره ای به قاره دیگر منتقل شوند، همراه با هر تلفن، لپ تاپ یا سایر درگاه های اینترنتی ساخته شده از پلاستیک و فلز شما را به زندگی دیجیتالی تان وارد می کنند  اما این اعضای بدن هرگز نمی توانند دوران تفریح و استراحت را از یکدیگر بگیرند. (حتی دست یا پایی که قطع شده باشد هنوز هم می تواند در حوزه شناختی عضو قطع شده از بدن به مثابه بخشی از بدن عمل کند - اندام فانتوم.) بسیاری از بدن ها نمی توانند بدون سوء استعمال، دردسر، امتناع  ومحدودیت سفر کنند .

عبارات متداولی که برای توصیف تعلق، برای نشان دادن نوعی از خانه بکار می رود، فضایی هستند: "متناسب بودن"، یا "قرار گرفتن در مکان خوب" از نظر احساسی. تعداد کمی می گویند که از بودن" یک میله گرد در یک سوراخ مربعی" لذت می برند. ما می توانیم این ایده ها را با تصاویر موزیکال "هم صدا" ، "هماهنگ" ، "موافق" ، "مطابق" - یعنی زندگی و کار با افرادی که دارای نظر مشابه هستند، مرتبط کنیم. زبان در داشتن بدن هایی ریشه دارد که برای سکونت راحت به مکانهای کالبدی نیاز دارند، در میان همسایگانی که ما را هم شامل می شوند نه آنکه ما را مستثنی و محروم سازند. طبق تعریف، محدوده مرزی (لمینال) یک چیز باید با مرز چیز دیگر مواجهه داشته باشد، حتی اگر در وضعیتی نامرئی قرار گیرد. برزخ؛ بدن و ذهن را "در بین / in-between" معلق می گرداند. مانند "استفانی می گوید"، همانطور که گروه راک "زیرزمین مخملی"  می خواند، "بین جهان" گیر کرده بود و می خواست بداند "چرا تصور می شود او در است،  و نمی تواند اتاق باشد". –اشاره به آنکه چرا از او می گذرند و با او نمی مانند-.

خطوطی که به طور سنتی جنسیت و گرایشات جنسی را تعیین می کنند، خود را در هم شکسته و در اشکال جدید بازسازی می کنند. "شکستن مرزها" در هنر، تا حدی کلیشه ای، فضیلت است. برخی از این کنش به وجد می آیند، در حالیکه؛ دیگران از ترس، محکم سر جای خود می نشینند و سنگر می گیرند. کسانی که از تغییر می هراسند و نمی خواهند درک کنند؛ تقسیم بندی و دیوار کشی های جدید و قوی تری ایجاد می کنند. به طرز متناقضی، سنگربندی های مشابه در میان کسانی بوجود می آیند که بظاهر خواستار ناپدید شدن تمام مناطق مرزی اند. پاول کلینتون می نویسد: "سیاست های اپوزوسیون اغلب توسط همان چیزی که با آن مخالفند؛ شکل می گیرد." "اتهامات وارده به"سفیدپوستان کشورهای مستقل مشترک المنافع " انواعی از ذات گرایی را تقویت می کند که آن دسته از کسانیکه به سیالیت جنسی اعتقاد دارند، خواستار گریز از آنند.

قدرت تعیین مرکز، قدرت تعیین مرز ها است. گروه هایی که در مرکز پذیرفته نشده اند، بیرون رانده می شوند. به سگهایی که جرات می کنند "خیلی دور" بروند بی اعتمادند، به نظر می رسد که در پی خودشناسی معنوی یا درمانی (مثلاً داروهای تغییر دهنده ذهن) یا داروهای خارجی به نام علم، مرزهای داخلی را نقض می کنند – به آزمایش تراژیک پرومته دکتر فرانکنشتاین بیاندیشید. با این حال؛ برای برخی، زیستن در مرز امری حیاتی است. کسانیکه بطرز خطرناکی زندگی می کنند، با استقبال از خطر از طریق مواد مخدر یا بالاترین سطح آدرنالین در  ورزشهای شدید  مرگ را دست می اندازند. چهره پسا جنگ هنرمندی که تمامیت او منوط به امتناع از خیانت به جریان اصلی است. اما در هینترلند، مراکز جدیدی ساخته می شود: خانواده انتخابی یا کمون رادیکال، که ساختارهای متداول جامعه را در جستجوی مدل های مختلف خویشاوندی نمی پذیرند. با توجه به گذشت زمان، مرکز گسترش می یابد و در نهایت حاشیه ها را می بلعد. آنچه از دید یک نسل، بیش از حد افراطی به نظر می رسد -بیش از حد حاشیه ای،مرزی یا آوانگارد- با اجتناب ناپذیری زمین ساختی تدریجی، در قانون پذیرفته می شود، و منجر به ایجاد نگرش جریان اصلی، یا حتی محافظه کاری ابر سنجه ای می گردد. بی توجهی و سهل انگاریِ نگرشیِ به دقت اجرا شده  -وابسته به مرکز ، وبی توجه به مرز- می تواند منجر به اینرسی (جبر و سکون) و سینکیسم (بدبینی) گردد. در شدیدترین موارد از ترس آنکه  از این نگرش دور شود، می تواند شخص را از انجام هر کاری باز دارد- اضطراب انفعالی. اکنون ارزش "بی توجهی" درآمدزا و رمزگذاری می شود، که ثروتمندان و ممتازین آنها را در جهت کنترل مرزهای اجتماعی بین خود و کسانی که تحت نفوذ آنها هستند، بکار می گیرند. و بنابراین ما خود را در یک اتاق زیر شیروانی فرا ابعادی  لوکس بی روح با رنگ خاکستری مینیمال جیل سندری می یابیم.

---

برای متکلمان کاتولیک قرون وسطایی، برزخ - که اغلب با دوزخ، سالن انتظاری بیش از حد گرم که به احضار ارواح طبق گذشته های پرفراز و نشیب می پردازد- مکانی مربوط به کلیسا برای تخلیه اجسادی بود که تکالیف را بدرستی ادا نمی کردند. (سی. اس. لوئیس در «نامه ای به مالکوم»، برزخ را به مثابه دهانشویه ای قابض توصیف کرد که می بایست پس از "کشیدن دندان حیات و به هوش آمدن" از آن استفاده نمود.") این نام در دو منطقه بکار گرفته شده است: برزخ پدران و برزخ کودکان. برزخ پدران؛ در لبه (مرز) جهنم وجود داشت و محلی برای مردانی بود که پیش از حیات عیسی مسیح مرده بودند. جاییکه رسولان پیشین با شعفی بی پایان در انتظار بودند، یک بند محصور بود؛ اما نه حبسی  کیفری. در نقاشی  «مسیح در برزخ» متعلق به قرن پانزدهم اثر فرا آنجلیکو، برزخ را به صورت یک غار سرد و تاریک به تصویر کشید. منقوش به طاقی ساده و کلاسیک در دهانه آن، گویی ورودی یک سیستم مخفی گذرگاهی ست که در اعماق یک کوه حفاری شده است. یک قرن پس از آن، هیرونیموس بوش ،-(تصویر بالا)- برزخی را در ساحل رودخانه استیکس، زیر آسمانی مملو از دود غلیظ به تصویر کشید- ارواحی که در زیر دهانه تونلی پر از نور جمع شده بودند، جایی که مسیح باید آنها را نجات دهد. دانته آلیگیری - که در تبعید، از زادگاهش فلورانس می نویسد - در چهارمین بند از دوزخ، برزخ را همچون  جنگلی تاریک توصیف می کند که درآنجا کسانیکه بدون گناه بودند-صالحان- اما "پیش از عصر مسیحیت می زیستند" با صبر و شکیبایی منتظر ماندند تا مسیح به عالم اموات؛ فرود آید و آنها را برای ورود به بهشت آزاد سازد. دانته می نویسد: "اینجا در تاریکی (جایی که فقط شنیده ها نقل می شوند)" هیچ اشکی، هیچ گریه ای وجود نداشت، فقط آه هایی بود / در فضای ابدی - / آه هایی ناشی از اندوه، اگرچه هیچ دردی نداشتند." دید گوستاو دوره، تصویرگر کمدی الهی در دهه 1860، به دید دانته نزدیک بود و برزخ را همچون جنگلی خفته زیر نور ماه بتصویر کشید. در سفر دانته به دنیای پس از مرگ؛ راهنمای او، ویرژیل -شاعر رومی-، به مقدسین عهد عتیق اشاره می کند: هابیل، نوح، ابراهیم، داوود، راحیل. با قدم زدن در میان درختان، پاگان هایی چون هومر، هوراس، اووید و لوکان را در میان دیگران می بینند. دانته و ویرژیل در "چمنزار سرسبز" با یونانیان دیدار می کنند- سقراط، افلاطون، اقلیدس، بقراط، زنون- فیلسوفان مسلمانی چون ابن سینا و ابن رشد و شخصیت معاصر، سلطان صلاح الدین سلحشور، که توسط ارتش های صلیبی که با او جنگیدند، بسیار مورد تحسین قرار گرفت.

برزخ کودکان هیچ گزینه ای برای خروج ارائه نداد. در اینجا روح کودکانی وجود داشت که پیش از بخشودگی از گناه اصلی بواسطه غسل تعمید مرده بودند با وجود آنکه برای ارتکاب به گناهان شخصی بسیار جوان تلقی می شدند. (برزخ کودکان برای کسانی که از بیماری های روانی رنج می بردند نیز مقرر شد.) آگوستین معتقد بود که برزخ این کودکان را از محرومیت خود از خدا آگاه می کند. توماس آکوئیناس ارزیابی آگوستین را رد نمود. کودکان بی گناه، اما بدون اطلاع از لطف خدا و امکان نجات، آکوئیناس استدلال کرد که این کودکان در انتظار یک حالت شادی جاودانه در برزخ هستند، نه یک نوانخانه کیهانی، زیرا آنها نمی توانند آنچه را که نمی دانستند وجود داشته؛ از دست بدهند. جهل، سعادتی در مهدکودک پر عظمت در زیر آسمان بود. هنگامی که ویلیام بلیک "هومر و شاعران باستانی" را نقاشی کرد، هیئت یونانی را در زیر شاخه های آویزان کوتاه در برزخ پدران جمع کرد، در انتظار مسیح تا آنها را به دروازه ​​بهشت ​​وارد کند. اما آبی های یخی و ابرهای نقره ای بالای سرشان زنانی هستند که بچه های غسل تعمیدی محکوم به برز کودکان را در آغوش گرفته اند. بلیک به عذاب ابدی اعتقاد نداشت. افزایش جمعیت و گسترش سکولاریسم دلایل مهمی بودند که کلیسای کاتولیک روم در قرن بیست و یکم،  دکان خود بر مبنای برزخ را بست. در گزارش سال 2007 واتیکان آمده است: "تعداد نوزادانیکه غسل تعمید نشدند به میزان قابل توجهی افزایش یافته، و بنابراین تأمل در مورد احتمال نجات این نوزادان ضروری شده است." برزخ "دیدگاه تحدیدی بی حد و حصری نسبت به مقوله رستگاری" ارائه داد، زیرا "اگر نوزادانی که هیچ گناه شخصی ندارند، از شادی ابدی، خواه مسیحی یا غیر مسیحی، محروم  شوند، مردم به سختی می پذیرند که خداوند عادل و مهربان است." همچنین بسختی می شد این تصمیم را به مثابه روشی مبهم برای کلیسا جهت رسیدگی به میراث رذیله سوء استفاده جنسی، در نظر نگرفت. تقوای عقیدتی برای قربانیان روحانیت متجاوز بی معنی است. در میان این قیل و قالها، طنز جان میلتون در مورد نوعی مراسم (bells-and-smells) کاتولیک در جلد سوم کتاب «بهشت ​​گمشده» بازتاب داشت، جایی که لطف و مجازات پاپ بصورت برزخ محقق شده و میلتون آنر "بهشت احمقان" می نامد.

هنگامی که؛ واتیکان گزارش خود را منتشر کرد، پدر پل مک پارتلان، یکی از اعضای بریتانیایی کمیسیون، یقین مطروحه از سمت خود را مورد تردید قرار داد. وی گفت: "ما نمی توانیم به طور قطعی بگوییم که چه اتفاقی برای بچه های غسل تعمید نیافته می افتد، اما می توانیم امیدوار باشیم که خداوند با رحمت و محبت خود از این کودکان مراقبت کرده و آنها را به رستگاری می رساند."  برزخی درون برزخ.


منبع: e-flux




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

شهرِ آینده ای از گذشته؛ کلمنتس گریتل و یوتوپیای بروتالِ سیاه و سفید
پروژه ي یوتوپیایی در ده یارد؛ تدقیق فضای پس ماند در قالبی سبز
تندیس 7 از ریچارد سرا در دوحه؛ بروتالیسم مقدس
تراشه های کانسپچوال ـ یوتوپیا پس از 1960؛ تکه روایت هایی از وضعیت "پـُـستــ . . ."
اپیدمی و آشکارگیِ دو قرن شکاف های طبقاتی و نژادی در آمریکا - ادوارد پوز̊ نِت
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group