کتاب "زبان مدرن معماری" مهمترین کتاب برنو زوی منتقد و مدرس ایتالیایی در طول حیات پر کشمکش و فراز و نشیب حرفه ایی اش (1918-2000) است، زوی در این کتاب که متعلق به دوره دوم حیات فکری اش است و سال هاست به عنوان یکی از کتب کلاسیک تاریخ معماری شناخته می شود و از نظر سان فرانسیسکو ریویو آو بوک به عنوان کاری هوشمندانه معرفی شده که در مورد تحلیلی تاریخی بر مبنای گفت و گو میان هنر و نقد تحلیلی صورت بندی شده است، با تبیین هفت شاخص یا ان گونه که خودش می گوید ضد شاخص anti-rule تلاشش را بر رمزگشایی زبان معماری لکربوزیه، گرپیوس، میس ون دروهه و رایت می گذارد. او که پس از چاپ کتابی در مورد فرانک لوید رایت عملا از خیل طرفداران باهاوس جدا شد و به منتقد جدی ان ها تبدیل شد، در این کتاب که تقریبا سی و سه سال پس از کتاب "به سوی معماری ارگانیک Toward an Organic Architecture " و نزدیک به دو دهه پس از کتاب "معماری به مثابه فضا:چگونه به معماری بنگریم Architecture as Space: How to Look at Architecture " تلاش می کند بر خلاف زبان کلاسیک مدرسه بوزار و تمرکزش بر شاکله های انتزاعی همچون نظم، تناسبات و تقارن، نظامِ ارتباطیِ بدیلی بر قوام تفسیر ازاد و بی قید محتوا و کارکرد، تاکید بر تفاوت و عدم توازن، پویاییِ نگاه چند بعدی، کنش مستقل از عناصر، ترکیب و هم بندی ارگانیک و بی واسطه مهندسی و طراحی، کانسپت فضاهای زیستی ایی که برای استفاده ما طراحی شده اند و ترکیب ساختمان ها با بافت اطرافشان بنا نهد. زوی در این کتاب که به سال 1976 به چاپ رسید با پیشبینی ذکاوت مندانه پست مدرنیسم قویا بر پیچیدگی و ناهمگونی تاکید می گذارد و از گفت و گویی مستقل میان معماری و تاریخ نگاری دفاع می کند و یافت عناصر از زبان معماری مدرت در تاریخ را پی می گیرد و به بحث پیرامون فرایند ابداع معمارانه می پردازد و در این ره تا ان جا پیش می رود که در جایی از کتاب می نویسد زمانی که گروپیوس، میس و التو ساختمان هایی متقارن می افرینند، در جا زده اند و کدهای مدرن را از دست داده اند و در دام زهدان اشنا ولی مخوف کلاسیسزم گرفتار امده اند.

برای اگاهی بسیط تر ببینید این مقاله در مورد برنو زوی را.

در  اینجا، اینجا، اینجا و اینجا نیز می توانید گزاره هایی را بیابید که برنو زوی در وصف لوکوربوزیه اراسته