جیمز استوارت پولشک؛ شریک موسس معمار جیمز استوارت پولشک
که بعداً به شرکای پولشک و در حال حاضر به عنوان معمارانِ اِنید، شناخته
می شود، پس از 70 سال کار حرفه ای در طراحی آثار مهم معماری عمومی، به تاریخ 9ام
سپتامبر 2022، درگذشت. در عصری که همه چیز تحت سلطه به اصطلاح معمارْستاره ها بود، کار او اغلب به عنوان
رویکردی متواضعانه به معماری تلقی می شود که ارزش های اجتماعی را بر ارزش های زیبایی
شناختی ترجیح می دهد. پروژه های کلیدی تکمیل شده توسط پولشک شامل بازسازی و نوسازی
سالن کارنِگی نیویورک در سال 1987، مرکز رُز برای زمین و فضا در موزه تاریخ طبیعی
آمریکا در نیویورک (2000)، مرکز و پارک ریاست جمهوری ویلیام جی کلینتون (2004) و
موزه ملی تاریخ یهودیان آمریکا در فیلادلفیا
(2010)
می باشند.
خود او در مورد
اهمیت و کارکرد معماری مطلوبش می گوید: "اهمیت واقعی معماری در توانایی اش برای حل
مشکلات انسانی است، نه آنکه تمرکزش بر عبور از محدودیت های سبکی باشد. ساختمانی ماندگار
و تأثیرگذار بر زندگی عمومی و آسایش شخصی است که در درجه اول بتواند به مثابه
"هنر عمومی" در نظر آید."
جیمز پولشک علاوه بر حرفه خود به عنوان یک
معمار، یک معلم و مدافع مدنی نیز بود. تلاش ها و آموزه های او بر اساس اعتقاد اصلی
به قدرت معماری برای حل مشکلات انسانی و تقویت جنبه های خوش بینانه هنر و صنعت
ساختمان بود. اولین پروژه مهم او بازسازی تالار کارنگی نیویورک است که با توجه به
عملکردهای پیچیده و الحاقات به ساختمان، کاری دشوار بود. رویکرد او که در نهایت به
نظر عموم مردم و منتقدان و متخصصان کارآمد آمد، به ایجاد یک کل منسجم انجامید، که
البته به موازات به تاریخ طولانی ای که در پس زمینه سالن قرار دارد نیز احترام می
گذارد.
در حالی که جیمز پولشک در میان عموم مردم
شناخته شده نبود، نقدهای مثبت و قدردانی هایی از منتقدان دریافت کرد که رویکرد
انسانی و معقول آثار او را برخلاف دیگر معماران و توسعه دهندگان فرمْ محور آن زمان
درک کرده بودند و مورد تمجید قرار دادند. معماری پولشک اغلب به محدودیت های بافت پیرامون
خود پاسخ می دهد، بنابراین، آگاهانه، از پیوستن شدید به یک جنبش خاص خودداری می
کند.
او در مصاحبه ای با آرکیتکچرال رکورد متوجه شد که برخی
از مردم فکر می کنند آثار او بیش از حد التقاطی اند. او با درک این موضوع پاسخ
داد:"همه ساختمانها ترجیح می دهند چیزهای قدیمی را بگیرند و آن ها را نو
کنند و این، هیچ ربطی به خودْبزرگ بینی و تفرعن و تبختر بنا و معمارش ندارد".
ریچارد اولکات
از شرکای دفتر معماری اِنید د مورد جیمز پولشک می گوید: "جیم پرشور، خوش بیان، جذاب، همیشه حاضر،
معلم، مدافع و حامی حقوق بنیادین، مشوق و محرک rabble-rouser و برهم زننده ی مناسبات به ظاهر پایدار وضع موجود بود، او تمام
این کیفیت ها را بیش از انکه این کیفیت ها وارد مباحث عمومی بشوند و تبدیل به ارزش
شوند یکجا داشت. او همیشه جلوتر از زمان خود بود. در
حالی که همتایان او درگیر بسیاری از "ایسمهای" فرمسازی بودند، جیم به تِرندها
اهمیتی نمیداد. از همان ابتدا، او به معماری به عنوان یک سازه اجتماعی و به قول
خودش "هنر شفابخش" علاقه مند بود. حفظ حساسیت به زمینه ی اثر، مسئولیت
اجتماعی، مشارکت اجتماعی، احترام به محیط زیست - اینها سنگ محک او بودند زمانی که
هیچ کس دیگری درباره آنها صحبت نمی کرد؛ اگرچه حالا همه مدعی این موضوعات
اند".
پولشک مدال طلای 2018 را از مؤسسه معماران آمریکا
دریافت کرد، که بالاترین افتخاری است که در ایالات متحده به معماری اعطا می شود و
این مدال برای بینش و رهبری بی نظیر او به وی اعطا شد، جیمز پولشک پس از بازنشستگی
از شرکت خود، که در آن زمان شرکای پولشک نامیده می شد، عنوان شورای طراحی را برای
شرکت حفظ کرد و در سال 2010 شرکت را به معماران اِنید تغییر نام داد. به گفته نیویورک
تایمز، تغییر نام توسط پولشک مورد استقبال قرار گرفت؛ همکاران اش این اقدام را بهعنوان
اعلامیهای میدیدند که تلاش می کند نشان دهد معماری هرگز درباره یک فرد واحد نیست.
|