پلازای مدنی خودْرو و خودْانگیخته یک ایده برنامه
ریزی شهری است که از دل جنبش اشغال در هنگ کنگ بیرون آمده. یک خیابان اشغال شده توسط
مردم که بدون ترافیک سواره است و جای اتومبیل ها را پارک ها، زیست گاه موقت مردم
معترض، مزارع شهری، گالری های موقت، مراکز مذهبی و فضاهای بحث عمومی گرفته اند؛
طرحی که نگاهی به آینده ی هنگ کنگِ به لحاظ سیاسی آزاد دارد؛ هنگ کنگی دموکراتیک و
به لحاظ مناسبات سیاسی لیبرال و پایدار.
با توجه به تجربه زیسته ی معترضین هنگ کنگی در مواجهه با شهر، ما معماران می توانیم
از این تجربه ی عمومی درس بگیریم و اگر بتوانیم آن را توسعه دهیم.
طرح پیشنهادی برای محله ی "مونگ کوک" با الهام از روندهای تجربه شده حین
اعتراضات عمومی محله ای را شکل خواهد داد که از طریق پل ها، تونل ها و پارک ها به
هم گره خورده است. محله ای دارای فضای سبز و فضاهای عمومی بیشتر برای ترویج حمل و
نقل راحت و سریع تر و پایدارتر، کیفیت زندگی بهتر و اقلیم سالم تر؛ طرحی که درست
است آینده نگرانه است، اما همین امروز رقم خورده و صرفا تلاشی است برای
بازْچیدمانِ کیفیت های پایدار و هوشمندانه طرح هایی که معترضان حین اشغال فضلی
عمومی تولید کردند؛ طرح محصول تدابیر هوشمندانه یک شهرِ شورشی است برای زیستِ
خودکفای مقاومتْ گران درون شهر.