برای اسلاوی ژیژک، ایده ئولوژی از طریق مونتاژهای مادی و هر چیز دیگری از توالت و دیوارها گرفته تا خطوط پر سرعت حمل و نقل ریلی و گذرهای شهری اجراهای هنری عمل می کند، این اشیا ان بعد سیاسی پاردکسیکال و محتملی را اشکار می سازند که به طور معمول پنهان نگاه داشته می شوند، به طور مثال کافی است به پیشنهاد رئیس جمهور وقت فرانسه؛ سارکوزی در مورد اتحادیه کشورهای دریای مدیترانه [همکاری‌های چندجانبه ۴۳ کشور شامل ۲۷ کشور از اتحادیه اروپا و ۱۶ کشور از آفریقای شمالی، خاورمیانه و بالکان ] نگاهی بیاندازیم؛ ما با وضعیتی کاملا گنگ و مبهم مواجه ایم: اتحادیه ی اقتصادی کشورهای مدیترانه توسط شخصی مطرح می شود که قانونی علیه پوشیدن روسری در مدارس فرانسه تصویب می کند و برای لایه های مختلف قومی و مذهبی کارت هویت صادر می کند. این ابهام وقتی اشکارتر می گردد که ما متوجه می شویم پیشنهاد خطوط پر سرعت ریلی عملا می خواهد شمال افریقا را به جنوب اروپا متصل نماید.

ژیژک بر این باور است که تحت شمول این سناریوهای عمیقا رویاپردازانه و در عین حال سوداگرانه، شاهد حضور و حدوث فضایی برای تزریق تغییرات بلقوه سیاسی و اجتماعی می باشیم، تغییراتی که در خاستگاه های ایده ئولوژیک و ظاهری اشیا نیز جای دارند. خود او در این مورد می گوید:"این اشیا را می توان در هر وجهی و از هر نظری به کار بست، ما هم می توانیم اصول گرا باشیم و مقید، هم می توانیم عمل گرا باشیم  و واقع بین. فقط نباید زمین بازی را ترک کنیم تا دشمن فائق اید. دشمن می تواند نقشه ای داشته باشد و مطمئنا ان را فاش نخواهد کرد از این روست که ایده ای مثل اتحادیه کشورهای حاشیه دریای مدیترانه می تواند می توان اِسْپـَـنْدِرِل

[در گفتمانی بیولوژیکی] ما باشد و ما بایستی بتوانیم ان را بدل کنیم به موقعیتی برای خودمان." 

اتووود پیش از این نوشته ای از اسلاوی ژیژک تحت عنوان "سیاست های بتمن[؛ شهر به مثابه ترومای سرمایه داری]" را نیز منتشر کرده است.