طی سه دهه گذشته، تویو ایتو یکی از معماران مهم در عرصه جهانی بوده است، معماری که اثار موفق اش گستره معماری را چه در بعد ابداعات سازه ای و فنی و چه در بعد نگره های زیبایی شناختی و فرمی بازتعریف کرده است و بسط داده. او تکنولوژی های پیشرفته و مصالح نو را با زبانی فرمی به هم امیخته تا گفت و گو و هارمونی با جهان طبیعی را بکاود.

اثار او هم در سطح ایده، هم پرداخت و هم اجرا و حتی مقیاس انسانی بی نهایت حرفه ای اند و از ارائه شخصیتی بازی گوش و مبدع نیز ابایی ندارند. معماری ایتو از سنت های بی زمان زیبایی شناسانه ژاپنی برخاسته است اما شان و پذیرش و اعتباری جهانی یافته، به خصوص در میان طراحان جوان و دانشجویان. این واقعیت که ایتو به فاصله ی کمی پس از تادو اندو و دفتر معماری سانا جایزه پریتزکر را از ان خود کرده است گویای این مهم است که طراحی و معماری ژاپنی و فرهنگ زیبایی شناسانه این کشور ریشه ای قوی دارد و توانسته به خوبی با تکنولوژی های نوین و حساسیت های مفهومی غربی ترکیب شود.