پروژه برنده مسابقه طراحی پارک دولاویلت (همچنین در این خبر و این خبر)، طراحی شده توسط برنارد چومی، به سال 1982، توزیعی از عناصر کوچکی است در سرتاسر پارک و بر اساس یک نظم قطری، هر عنصر قرمز رنگ که به مثابه نقاطی در دیاگرام طرح دیده می شوند از یکدیگر 120 متر است. برخی از این عناصر قرمز رنگ فولادی، که فولی نام دارند، به کاربری های خدماتی پارک تخصیص دارند؛ رستوران، بار، باشگاه و غرفه کمک های اولیه، مابقی فولی ها بیشتر به عناصری مجسمه سازانه می مانند.
کلمه فولی folies بازخوانی follies است، عنصری که هر کسی می توانست حین راه رفتن در باغ های فرانسوی و انگلیسی قرن 18ام بیابدش. فولی ساختارهایی بودند با معناهایی نمادین یا ساختارهایی با طعم ها و مزه های عجیب غریب که عملا اشاره ایست به ایده گذر از میان گره گاه های منفصل در فضا و زمان حین سیاحت در باغ.
اما انگونه که برنارد چومی می گوید، فولی ها در پارک دولاویلت به چیزی دیگر تبدیل شده اند:
معنای جدید فولی نمایش عجیب و غریبی از سبک های التقاطی را جایگزین نظم تدقیق شده چیده مان در فهم تاریخی اش می کند. هدف دیگر جلوگیری از غرق شدن فولی در قالب یک شی تاریخی و جایگزینی ان با سطح وسیع تری از انتزاع و تزریق روحی از یک شی خنثی مستقل در ان است.