در ساختمان مجمع دولت، "بی نظمی رسمی" که فضای مرکزی را احاطه کرده، در نهایت توسط تمام دیوارهای دایره ای محصور سامان می یابد. ایده ای قانع کننده  که به شیوه ای هوشمندانه قصد کشف ویژگی های اساسی ای را دارد که فضاها و برنامه های سنتی هند را توصیف می نماید. اما "شبیه سازی" که برای تحقق این ایده بکار رفته به سختی با "سرزندگی" ایده سازگار می گردد.  کاتالوگ بنا همراه بوده با نمایشگاه سازمان یافته کوریا؛ ویستارا:" معماری هندی"؛ که اواخر سال 1996 در بمبئی گشایش یافت یک مقاله بدون امضاء را منتشر کرد که  استفاده لوتینس از شبیه سازی هندی در دهلی نو را مورد انتقاد قرار داد. لوتینس؛ دیوان خاص (سالن مخاطبان خصوصی) در فاطر پور سیکری و جیپور را بازنمایی کرد: "امکانات ساده (و) استعداد بصری فوق العاده ای مختص به هر عقیده خاصی... او را ناتوان از مفهوم سازی نوعی دگردیسی ساخت"- در ادامه نویسنده، بطور خاص کاخ ریاست جمهوری را مورد انتقاد قرار می دهد. لوتینس فرم آن را از گنبد سانچی گرفته است. همچنین طراحی دیوار سنگی را که نشان دهنده ورود به مجتمع پایتخت بود. اما او هیچ گاه دریافتی از ارزش های اساطیری معتبر بودایی، تصاویر کوه مقدس و محور کیهانی نداشت. نتيجه: يک تقلید معمارانه شامل تنها انتقال سطحي برخي از اصطلاحات بومي است. اگر اين را مي توان شاهکار لوتينس بشمار آورد، مي توان کار کوریا در بوپال را نیز از این دست دانست.

رویکردی مشابه در زمینه توجه به پیشینه تاریخی، در پروژه ای برای دولت ایالتی راجستان در جیپور با نام مرکز فرهنگی جواهر از کوریا نمایش داده شده است. مهاراجه جی سینگ، کسیکه به سال 1727 جیپور را ساخت، در میان بسیاری از موارد، یک منجم و ریاضیدان بود (او پنج رصدخانه ساخت ، با ابزار های غول پیکر برای مشاهده جنبش سیاره ای) و بنابراین اصول نجومی را در طرح شهرستان خود بکار برد. طرح اصلی یک ماندالا ودیکی متشکل از نه مربع مربوط به نُه سیاره (Navagraha) است. مربع  مرکزی خالی-درخشان به خورشید اختصاص داده شده و شامل باغ-کاخ بوده و با میدان بالای آن که شامل کاخ و ساختمان های مربوط به آن است، در ارتباط می باشد. سایر اصلاحات در ماندالا به واسطه ماهیت این سایت مطرح شد: تپه ای که موجب شد تا یکی از مربع های گوشه بصورت مورب در میان طرح قرار گیرد. این "مدل کیهانی" مستقیما توسط کوریا برای مرکزفرهنگی مورد استفاده قرار گرفته است: "هر مربع مربوط به یک سیاره است که هر یک شامل کارکردهای مربوط به آن سیاره می باشند." به عنوان مثال، کتابخانه در مربع سیاره عطارد قرار دارد که به طور مرسوم نشان دهنده دانش است. دیواری در هر مربع با اشکالی مربوط به شکل نماد سیاره ای آن تزئین شده است. "هر جعبه یک جهان کامل است"، کوریا توضیح می دهد که از این طرح به مثابه نمونه ای از نظریه اش استفاده می کند: ما می باید "هر بار اسطوره را بازخوانی کنیم." ایده بکارگرفته شده، یک دگردیسی در مورد تولید چیزی که معاصر است، اما با ریشه های بازگشت به گذشته بشمار می رود. "ما باید بطور مستقیم؛ نه خودآگاهانه، سنت های گذشته را بکار گیریم، همانطور که فرانسوی ها شراب درست می کنند، یا هندی ها ساری می پوشند -آنها احساس نمی کنند (بصورت خودآگاه) هر بار "مجبور" به بازخوانی هستند" این گفته کوریا امری ضروری است، نیاز به یک رزونانس با گذشته وجود دارد مانند کانسپت های موجود در بطن آثار لوکوربوزیه، آلتو، فرانک لوید رایت. شبیه سازی ها مانند Depth Charges عمل کردند -آنها به سطوح عمیق آگاهی فرو رفتند، منفجر شدند، و در شکلی متفاوت دوباره شکل گرفتند. این رویکرد -"جذب و تحلیل ، درونی سازی، دگرگون ساختن"- شاید در طرح مسکن اجتماعی کوریا در بلاپور، بهتر مشخص باشد. در اینجا کوریا مجموعه ای از اصول صحی را اعمال کرده است. خانه ها، در فرم، مربوط به سنت دیداری گجراتی هستند؛ آنها بام ها ی شیب دار و حیاط پلکانی داشته و تراس ها را احیا کرده اند. در این مورد آنها به طور چشمگیری با باکس های بام مسطح یکنواخت  که مشخصه بمبئی جدید است متفاوت اند. خانه ها بصورت  خوشه ای جانمایی شدند که با هدف ایجاد حس مکان و اجتماع است: هفت خانه در اطراف یک محوطه کوچک (حدود 8 متر مربع) با سه گروه از این خوشه ها ترکیب شده اند تا یک واحد بزرگتر متشکل از 21 خانه را  تشکیل دهند. سه نمونه از این خوشه های بزرگتر برای شکل بخشی به فضای اجتماعی به یکدیگر متصل می گردند. پیچیدگی طرح نه تنها بر خلاف بلوک های مسکن سازمانی در سایر مکان های بمبئی جدید است، بلکه بر خلاف روستای معاصر دهکده آسیایی روال  در دهلی نیز می باشد، در بلاپور تمام منازل توسط شانزده  نوع ساختار مستقلِ یک و دو طبقه در سایت های شخصی طراحی شده و -هیچ آپارتمانی وجود ندارد. این استقلال ساختاری بدان معنی است که سطح اشغال هر خانه قادر به افزایش سطح زمین پوشش یافته خانه آنگونه که ساکن می خواهد، است به طوری که حیاط، تراس مسقف و ... بتوانند بر روی آن ساخته شوند، اما حوزه اختیار برنامه ریزی CIDCO- اجازه نخواهد داد چنین الحاقات عمده ای که امکان دارد شخصیت روستا را تهدید کنند، ساخته شوند. این خانه ها از دیوارهای آجری باربر ساخته و الحاقات در بسیاری از موارد، با بتن ساخته شده اند. در تلاش برای هویت بخشی فراتر از شخصیت فردی در حیاط های گوناگون، یک پالت رنگ های زمینی"سنتی" معرفی گردید. ایده این بوده که به هر حیاط "رنگ آمیزی منحصر به فردی" برای خانه و سایر جزئیات مختلف مانند درب، قاب پنجره و غیره بدهد.در این پروژه سنت همچنین به روش دیگری بکار گرفته شده است: کوریا از ماژول ماندالا استفاده کرده - تقریبا یک متر مربع ماژول -برای متناسب  سازی توامان  طرح های خانه و جزئیات.

قسمت اول

قسمت دوم

قسمت سوم

قسمت چهارم

قسمت پنجم

قسمت ششم