چون فروشگاه موریس در خیابان میدن، سان فرانسیسکو، در سال 1949 احداث شد و ساخت موزه ی گوگنهایم در سال 1956 آغاز شد اغلب و به اشتباه چنین می پندارند که طراحی کادویی فروشی قبل از طراحی موزه و الهام بخش آن بوده است. اولین بار طراحی موزه به سال 1943 بود که رایت از سطح شیبدار داخلی به عنوان یکی از شاخصه های مهم بنا استفاده کرد. اما در کادویی فروشی موریس سطح شیبدار هر چند بر طراحی داخلی بنا  مسلط است و به واقع از آن می توان برای گشت زدن دور تا دور فروشگاه استفاده کرد، اما آن را نمی توان شاخص کل بنا به شمار آورد. فروشگاه در واقع بهینه سازی مدل قبلی است، اما رایت به جای ویترین قبلی فروشگاه از یک پارتیشن آجری خالی و یک طاق از جنس آجر و شیشه استفاده کرده است.

مشتریان در وحله نخست از این که یک کادویی فروشی فاقد ویترین اصلی مشرف به خیابان باشد برآشفته شدند. رایت در مقابل اعتراض آن ها  این طور استدلال می کرد که در شیوه ی طراحی او کالاها نیاز به هل دادن سمت خیابن ندارند، و در عوض در تونل طاقی با نمایی به سمت داخل فروشگاه مشتری را به سوی خود می خواند تا سرکی بکشد، کالاها را روی رف های سنگی مشاهدع کند و به این ترتیب سرانجام در را باز کند و داخل فروشگاه شود. رایت این ورودی فروشگاه را به مزاح "تله موشی" می نامید. صدای فروشنده ای از داخل به گوش می رسد که می گوید: "بفرمایید تو، چه کمکی از دست من برمی آید؟"