محیط زیست پاک و اقتصاد پرتوان را باید هدف هایی مکمل هم
دانست. تردید چندانی وجود ندارد که رونق اقتصادی دست در دست پایداری زیست محیطی
پیش می رود. ولی برای عمل بر اساس نتایج این تلقی، نیاز به سطحی از رهبری خواهیم
داشت که هنوز وجود ندارد. در نبود رهبری سیاست گذاری حکومت، کدام بنگاه اقتصادی
سودجو و بازارنگری پیشگام پذیرش خطر توسعه شیوه هایی برای کاستن از انتشار گازهای
گلخانه ای خواهد شد اگر رقبایش ملزم به پیروی از ان نباشند؟ بنابراین حکومت باید
رهبری تعیین قواعدی روشن و قابل اجرا را که با پاداش ها و جریمه هایی همراه باشد
به عهده گیرد. شرکت ها تنها به چارچوب مقرراتی روشن که در مورد همه اعمال شود پاسخ
خواهند گفت.
توسعه انرژی با توجه ناچیز به عواقب متوقف سازی ناگهانی و فوری اقتصاد مبتنی بر
سوخت های فسیلی [از سوی بازار] ناخوشایند و نپذیرفتنی است. ولی می توانیم از ثروت
عظیمی که منابع موجود مانند ماسه های نفتی در اختیارمان می گذارند برای ایجاد خیر
مشترک بهره جوییم. می توانیم از این ثروت برای تامین هزینه های گذار به انرژی
جایگزین که بر اساس برنامه ای برای تولید هیدروکربن های بسیار سبزتر مبتنی باشد
استفاده کنیم. این اعتقاد که توسعه پایدارتر با انتشار زیاد کربن ملازم است در
واقع موجب تسریع توسعه اقتصادی کم کربن خواهد شد، به هیچ وجه با آینده سبزتر در تناقض
نیست. این کار از طریق فراهم ساز ابزارهایی برای تامین هزینه های چنان اقتصادی و
سرمایه گذاری هم در تحقیق و توسعه و هم در اجرای این اینده ی سبزتر صورت می گیرد.