راج روال

این نکات و رویکردها را می توان با اشاره به کار تعدادی دیگر از معماران معاصر هندی بسط داد.

گروهی از ساختمان های راج روال در دهلی، نشان دهنده تلفیق هوشمندانه سنت های غربی و شرقی است. همچنین نشان دهنده برخی مشکلات در تلاش برای اعمال فرم های بومی -که به صورت ارگانیک و در واکنش به شرایط خاص اجتماعی و آب و هوایی تکامل یافته– در برابر یک برنامه مدرن کوتاه مدت و کالبدی(ساختمانی).

الگوی مبتنی بر حیاط که به طور سنتی منعکس کننده الگوهای پیچیده ای از سکونت است، دراینجا فقط به مثابه ابزاری جهت ایجاد دانه بندی جالب شهری، ادغام انواع مختلف مسکن و تسهیل مقدار مشخصی از تهویه متقاطع و ایجاد سایه برای فضای داخلی و فضاهای بیرونی  بکار رفته است.

هنگامی که طرح تکمیل شد به مثابه یک پیروزی تلقی گردید و در واقع اینچنین هم بود، تا آنجا که روال مجبور به مبارزه علیه نگرش های غیرقابل انعطاف و تثبیت شده مقامات گردید که پیچیدگی عمدی و طراحی مشابه با مسکن های شلوغ  بخشی از آفریقای شمالی را صرفا یادآور سردرگمی مراکز قدیمی پرجمعیت کثیف شهری می دیدند. درک این نوع ناپایداری رسمی سخت است چراکه ایده این مسکن مربوط به اقشارکم درآمد؛ حول حیاط های عمومی و  فرم بالکن مشترک تنظیم شد که تا اوایل سال 1973، این فرم ها توسط گروه طراحی، صرفا در آپارتمان های یومانا متعلق به طبقه پر درآمد، واقع در نزدیکی روستایی در جنوب دهلی نو؛ با رویکردی پیشگامانه مورد استفاده قرار گرفته بودند.

روش ساخت و ساز نیز واضح است. خانه ها از قاب های بتن آرمه تشکیل می شوند که با آجر پر شده اند و پس از آن با اندود کاری کامل به پایان رسیده اند. رندر به پانل هایی با نوار افقی روی ورقه های کف و پانل های عمودی مانند پانل های بتنی پیش ساخته تقسیم شده است. همانطور که مهندس ماهندرا راج می گوید، همه چیز را می توان با استفاده از "روش های خارق العاده" بدست آورد - حتی یکسان سازی پانل های بتنی.  تقسیم رندر در پانل ها کاربردی تر هم است.

بخش عمده ای از این  تفکر در پروژه  -موسسه ملی ایمنی شناسی (NII) که بخشی از پردیس دانشگاه دهلی ست، نیز ادامه می یابد. در اینجا پیچیدگی با استفاده از محورهای قطری به دست می آیند که با دقت هندسی از طریق آن برش داده شده و به اجزای مختلف موسسه متصل می شوند. حیاط ها مجددا مورد استفاده قرار می گیرند، اما بزرگتر و در نمونه موردی حیاط-سالن آمفی تئاتر در خوابگاه پژوهشگران، با تاثیر  بسیار قابل توجه ای روبه رو می شویم. همچنین سایت با توجه به موقعیت آن در حومه جنوبی دهلی نو، به وضوح ملهم از معمار است و به او اجازه می دهد تا محوریت خود را با حداکثر اثر مستقر سازد. بنابراین تصویر سایت از راه دور، در شکل و مشخصات، اگر چه نه به طور کامل، برگرفته از ارگ راجستانی به نظر می رسد. در داخل موسسه، روال به پتانسیل های ظاهری و انواع کنتراست حساسیت نشان داده، سطوح و اشکال فضاهای خارجی به شیوه ای یادآور معماری فاطر پور سیکری و جیپور است. این یک ساختمان رمانتیک است -رمانسی که توسط گرمی رنگ بکار رفته در سطوح دیوار تشدید می گردد. روش ساخت و ساز در موسسه شبیه به دهکده بازی های آسیایی است با این تفاوت که تراشه های سنگ قرمز محلی که از سایت بدست آمده اند با رندرهای بکار رفته در نوارهای افقی سازنده ورقه های کف ترکیب شده اند، این سنگ ها برای دیوار نیز مورد استفاده قرار گرفته اند. منتقدان آن ممکن است بگویند، درسی برای کسانی که با مشکل مبرم چگونگی طراحی دریک شهرستان هندی مواجهند؛ ندارد، اما شاید انزوا گرایی ساختمان، تنها نشان دهنده رابطه موسسه دانشگاهی با جامعه شهری هند است.

دو ساختمان دیگر روال بدلیل اشاره ای که به دو موضوع اساسی دارند می بایست مورد توجه قرار گیرند: پتانسیل ارائه شده از طریق بکارگیری مواد ساختمان محلی و مشکلات تطبیق یک طراحی آشکارا معاصر با یک محیط سنتی. مؤسسه ملی امور مالی و سیاست بنای دیگری ست که در سایت قرار دارد اگر چه در مجاورت (NII) است، ازهیچ یک از تمایزات دراماتیک آن برخوردار نیست . این بنا مسطح است، در جاده اصلی قرار دارد، و توسط دیگر موسسات و ساختمان های تجاری احاطه شده است. خواست مشتری، ایجاد کتابخانه، دفاتر، سالن اجتماعات، کلاس های درس و محل های مسکونی بود و بودجه به شدت کنترل می شد. ساختمان ها  پس از تکمیل  مرحله اول (در سال 1980) و در این مورد (به استثنای مسکونی) حول یک حیاط مرکزی تنظیم شده اند. شکل این فضا بیشتر از رویکرد نسبتا غربی مشتق شده اند. حیاط دارای سه گالری است - دو هشت ضلعی علاوه بر یک مربع که، روال می گوید، "این اشکال هندسی هستند که برای معماری هند در گذشته بسیار مهم بوده اند".

روکش کاری ساختمان جالبتر است. سنگ های محلی، مناسب برای نما، با هزینه تنها دو روپیه (10 پوند) دریک فوت مربع بکار رفته اند، چرا که فلز مناسب، بسیار گران بود. راه حل طراحی روال این بوده که صفحات سنگی را با استفاده از کواچ بولت نصب نماید. کواچ بولت ها  دارای سرهای مسطح پهن هستند و صفحات سنگی و میله های بلندی را که  داخل بتن در دیوار آجری ای هستند که صفحه سنگی به مثابه نما روی آن قرار می گیرد را نگه می دارند. این "میله های رزوه دار" به طور تصادفی یادآور بانک پس انداز پستی اتریشی از اتو واگنر اند، لیکن این نوع طراحی با توجه به نور قوی خورشید هندی، با پخش سایه های در حال حرکت در امتداد نما، موثر تر به نظر می آیند.

مدرسه و مرکز فرهنگی فرانسوی (تکمیل به سال 1986)، که به ساختمان سفارت فرانسه در خیابان اورنگزب، دهلی نو متصل است، ساختمان بسیار متفاوتی می باشد. در اینجا روال با مشکل ساختن بنایی دست  پنجه نرم می کرد که با بنگالو های مجاور آن، و هم با زیبایی های هندسی و آجری یک مجتمع مسکونی همجوار  که روال  خود آن را در سال 1968 طراحی کرده بود در تناسب باشد و همچنین بنایی مستقل بشمار رود. راه حلی که روال در نهایت بکار بردT طراحی ساختمان حول درختان سایت بود. احترام به درختان موجود، به جای ساختمان های اطراف، احتمالا الهام بخش ستون های بلند دو تایی باریکی ست که نما را تزیین کرده وموجب مفصل بندی نما شده اند. این ویژگی ها قابل توجه اند، اما احتمالا مشکلات بیشتری ایجاد می کنند تا اینکه حل نمایند، زیرا از نقطه نظر  معمار به نظر می رسد در زمان هایی، معمای چگونگی اتصال ستون ها به طبقاتی که پروژه روی آن ها سوار می شود به لحاظ بصری، شکست خورده است. بودجه این ساختمان نسبت به سایر بناها در هند بیش از حد معمول بود، به طوری که جهت بالابردن کیفیت استاندارد پایان کار از مواد گرانقیمت تر استفاده شد. برای نمونه، در گالری های روباز، برای دیوار های گالری، قرنیزهای سنگی و سردیواری سنگی بکار گرفته شد.

قسمت اول

قسمت دوم

قسمت سوم

قسمت چهارم

قسمت پنجم

قسمت ششم