مارسل بروئر Marcel Breuer، طراح و معمار مجارستانی، در تاریخ ۲۱ می ۱۹۰۲ در شهر پچ Pécs، که یکی از شهر های امپراتوری اتریش-مجارستان بود متولّد شد و در سن هجده سالگی برای تحصیل در مدرسه ی باهاوس Bauhaus به آلمان رفت. وی در آنجا به یکی از جوان ترین و با استعداد ترین دانش آموزان و سپس معلمان بدل گردید.
بروئر پیش از آنکه فعالیت خود را با استوانه های فولادی و سایر مواد صنعتی آغاز کند، به کمک دوست دخترش، گونتا استولزل Gunta Stölzl که یک هنرمند نساج بود مشغول به طراحی مبلمان چوبی در قالب هندسه زیبایی شناسانه مدرن گردید.
او به دنبال استعفا والتر گروپیوس Walter Gropius که استاد بروئر و بنیان گذار مدرسه باهاوس بود، در سال ۱۹۲۸ تحصیل در مدرسه را رها کرد و برای مدتی به عنوان معمار در برلین مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۹۳۵ به همراه گروپیوس و عدّه دیگری از اساتید باهاوس برای فرار از آلمان نازی به بریتانیا و در سال ۱۹۳۷ برای تدریس در دانشگاه هاروارد به ایالات متّحده آمریکا نقل مکان کرد.
بروئر  در سال های پس از جنگ به واسطه خانه های مدرن و زیبایی که برای خود، گروپیوس و دیگران طراحی کرد تبدیل به یکی از معماران مطرح و تاثیر گذار گردید. از جمله عللی که بر شهرت وی افزود می توان به طراحی ساختمان های عمومی از جمله مرکز یونسکو در پاریس (۱۹۵۳) و موزه ویتنی هنر آمریکایی (۱۹۵۶) که به منظور گرامیداشت وی Met Breuer نام گرفت نیز اشاره کرد.