دو سال پس از طراحی صندلی دسته دار ب۳، مارسل بروئر اینگونه درباره آن می نویسد: «من فکر می کنم در بین تمامی کار هایم این اثر بیشترین نقد را برای من به همراه می آورد. این صندلی افراطی ترین اثر من، چه از لحاظ ظاهر و چه از لحاظ بکارگیری مواد می باشد که بیش از پیش از فیگور های هنرمندانه، راحتی و آرامش فاصله می گیرد و خود را به اشکال منطقی و مکانیکی نزدیک می کند. » بر خلاف تصور بروئر، ب۳ بلا فاصله پس از به نمایش درامدن در سال ۱۹۲۶ به شهرت رسید. او این صندلی را به منظور مبلمانی برای واحد های مسکونی اساتید در ساختمان جدید مدرسه باهاوس در شهر دسائو Dessau طراحی کرده بود. نگاه کردن به خمش های منحصر بفرد دسته های میله ای وکرومیک دوچرخه مرد شیر فروشی که در زمان تحصیل بروئر در مدرسه باهاوس در ویمار Weimar برایش شیر می آورد، همواره وی را مشتاق به کار کردن با این میله های فولادی می کرد. او سرانجام با شرکت آدلر Adler که از تولید کننده های اتومبیل و موتورسیکلت در آلمان بود به منظور امکان سنجی استفاده از تکنولوژی تولید این کمپانی برای ساخت مبلمان مشورت کرد.
نسخه اصلی ب۳ که در سال ۱۹۲۵ ساخته شد، دارای پایه هایی با بست و پشتبند بود اما بروئر توانست با افزایش پایداری ب۳ این بست ها را حذف کند و از این طریق به فرمی شناور و آزادتر دست یابد.
موفقیتی که بروئر در سال ۱۹۲۷، همزمان با تاسیس کمپانی استاندارد موبل Standard-Möbe در برلین، به واسطه ساخت ب۳ بدست آورد موجب شکل گیری شکافی بین او و باهاوس شد تا ازین طریق قادر به تولید ب۳ بدون نیاز به مجوز مدرسه باشد. وی سرانجام پس از یک سال به دلیل جدال و کشمکش های موجود باهاوس را رها کرد.
ساخت و تولید ب۳ همواره ادامه یافت اما از دهه هفتاد به بعد، پس از آنکه دینو گاوینا Dino Gavina ، تولید کننده ایتالیایی ب۳ دریافت که واسیلی کاندینسکی Wassily Kandinsky که یکی دیگر از اساتید باهاوس بود در طراحی اولیه آن نقش بسزایی داشته است، به احترام او نام ب۳ را به واسیلی Wassily تغییر داد.