کارگردان اتریشی، اوتو پریمینگر، لقب "اوتوی افتضاح" را در هالیوود بی دلیل به خود اختصاص نداده بود. سائول باس درباره ی وی میگفت: "اوتو شخص خشن و کله شقی بود. او بسیار سرسخت و خودرای بود... با بودن در کنار آدمی مثل اوتو، من باید جنگیدن را می آموختم. من –بالاجبار- با هر بار قدم گذاشتن به مقر ملاقات، خود را برای استعفا آماده میکردم." اما پریمینگر، جمع آورنده ی حریص کارهای ماتیس و موندریان و با درک موشکافانه اش از طراحی، به هنرهای بصری علاقه ی بسیار داشت. او اولین کارگردانی بود که به باس اجازه ی بعهده گرفتن هماهنگی یکایک بخش های کمپین بازاریابی سینما را داد. پریمینگر از وی خواست تا تیتراژ ده ها فیلم، از جمله کارمن جونز Carmen Jones در سال 1954 را طراحی کند. اما قابل توجه ترین دستاورد وی، رشته انیمیشن های تیتراژ آغازین فیلم درام "مردی با بازوی طلایی The Man with the Golden Arm" در سال 1955 بود. باس تصویری ساده و در خاطرماندنی برای پوستر فیلم طراحی کرد: سایه ای قطعه قطعه شده از بازوی سوراخ شده ی کاراکتر اصلی فیلم، مردی معتاد به هروئین با بازی فرانک سیناترا Frank Sinatra. او این تصاویر را به صورت رشته هایی از نوارهای سفید که از صفحه ی سیاه تصویر بیرون می آمدند به نمایش درآورد تا درونمایه ی اندوه بار فیلم را بازنمایی کند. پریمینگر که –نه چندان موفقیت آمیز- برای جلوگیری از جایگزین شدن پوسترهای تبلیغاتی ماهرانه طراحی شده ی باس، با پوسترهایی از پرتره های محو در دود سیناترا و همبازی اش کیم نوواک Kim Novak، با سینما داران در نزاع بود؛ اصرار به چسباندن یادداشت هایی روی قوطی فیلم برای آپارات چی ها داشت، تا آن ها را از نمایش فیلم تا زمانی که از کشیده شدن تمام پرده ها اطمینان حاصل نکرده اند منع کند؛ تا اطمینان یابد که تمام حضار تیراژ آغازین را دیده باشند.