سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود چگونه برای سالمندان حمام هایی ایمن طراحی کنیم

گزارش های مکرری از حوادث در توالت وجود دارد. چون اغلب آنها در مکان های تنگ و لغزنده قرار دارند. اگرچه هیچ کس بعد از استحمام از لغزش مصون نیست، اما این افراد سالخورده هستند که بیشتر از این اتفاقات رنج میبرند و دچار صدمات جدی، عوارض و محدودیت های عملکردی میشوند. با توجه به کاهش طبیعی رفلاکس و توده های عضلانی با افزایش سن، سالخوردگان بیشتر مستعد افتادن میشوند.

توالتهای مقرون به صرفه که مطابق با استانداردهای جهانی طراحی شده اند، به طور کلی در خدمت خواسته های سالمندان هستند. که گروهی از افرادِ با کاهش تحرک در نظر گرفته می شوند. حتی اگر افراد مسن هنوز توانایی پیاده روی را داشته باشند، مهم است که در هنگام اندازه گیری فضاها، استفاده از صندلی چرخدار و احتمال وجود یک مراقب در نظر گرفته شود. یک حمام با ویلچر که به خوبی طراحی شده و جادار است گردش خون را بهبود می بخشد و از افتادن و صدمات ناشی از برخورد با اجسام میکاهد. برای فراهم کردن شرایط زندگی راحت تر با توجه به افزایش سن افراد، محیط باید با قابلیت های بدنی آنها سازگار باشد. ایمن تر کردن توالت ها برای کاهش خطر تصادفات و کاهش زمان واکنش در صورت سقوط بسیار مهم است. در ادامه نکاتی وجود دارد که باید هنگام طراحی توالت برای افراد مسن به خاطر سپرده شوند.

درب حمام باید بتواند به راحتی باز شود و حداقل 80 سانتی متر عرض داشته باشد. دستگیره های اهرمی ساده تر از دسته هایی هستند که نیاز به پیچاندن دسته دارند. از بین بردن قفل می تواند در صورت لزوم در مواقع اضطراری دسترسی را آسانتر کند. همچنین اسلاید یا باز کردن درب به صورت کشویی به همین دلایل مناسبتر است. شیرآلات نیز

مانند درها، بهتر است شیر اهرمی یا شیر آب با سنسورهای برقی نصب باشند، که راحت تر از دستگیره های کروی کار می کنند.

به دلیل وجود آب، صابون و سایر لوازم بهداشتی، معمولاً کف حمام ها لغزنده است. بنابراین ضروری است که کفپوش حمام از یک ماده بدون لغزش ساخته شود. مصالحی مانند سرامیک، تخته های سیمانی، کف اپوکسی و لاستیک که می توانند برای حمام ها به خوبی کار کنند. برخی از متخصصان پیشنهاد می کنند که حمام ها دارای رنگ های متضاد باشند، به عنوان مثال اگر دیوارها یا کف با بخشی که در آن وسایل بهداشتی قرار میگیرند تفاوت داشته باشد، از سردرگمی برای افراد مسنِ با کاهش دید جلوگیری می شود.

میله های کمکی در بحرانی ترین زمان ها، مانند زمان نشستن روی توالت یا در ورودی غرفه دوش، کمک می کنند. استفاده از لوازم جانبی که برای وزن فرد مناسب نیستند، مانند نوار حوله، می تواند بسیار خطرناک باشد. میله ها معمولاً باید از جنس آلومینیوم یا از جنس استنلس استیل باشند و محکم به دیوار بسته شوند. این میله ها معمولاً در نزدیکی توالت و دوش، از ارتفاع 1.10 تا 1.30 متر نصب می شوند. اگر حمام خیلی بزرگ باشد، ترجیح بر این است که میله های ایمنی روی دیوارهایی نصب شوند که فرد را به نقاط استراتژیک حمام میبرند.

جعبه دوش باید حداقل 80 سانتیمتر عرض داشته باشد، و به دلیل مشکلات ورود و خروج باید از اتصال وان در حمام جلوگیری کرد. توصیه می شود برای شخص دوم که معمولاً مراقب سالمند است، فضایی فراهم شود تا در صورت لزوم به آنها کمک کند. به همین ترتیب، پیشنهاد می شود یک سر دوش اضافی برای کمک به تسهیل این فرد ارائه شود. عنصر مهم دیگر یک چهارپایه با تکیه گاه تاشو است که باید در حدود 46 سانتی متر از کف باشد.

حتی وقتی همه این اقدامات احتیاطی انجام شود، همیشه پیش بینی بدترین سناریوی ممکن، مانند تصادف، ضروری است. در صورتی که فرد مسن نیاز به اطلاع دادن از یک مشکل داشته باشد، درها، دزدگیرها و دکمه های اضطراری از اهمیت بالایی برخوردار میشوند. آنها غالباً به شرکتهای telecare متصل هستند که به سرعت ارزیابی می کنند که چه اقدامات حیاتی را باید انجام دهند. مهم است که این وسیله در مکانی بسیار مناسب در نزدیکی کف قرار داده شود تا حتی در هنگامی امکان بلند شدن وجود ندارد از آن استفاده شود. راه حل دیگر، نصب سنسورها در اتاق ها با استفاده از اتوماسیون است.

ذکر این نکته حائز اهمیت است که هر کشور دارای استاندارد هایی برای ابعاد حمام و ویژگی های ایمنی در دسترس است، چه برای استفاده کنندگان از صندلی های چرخدار و چه برای افرادی که از تحرک کمتری برخوردار هستند. هدف این است که بدانیم باید در هنگام طراحی حمام های ایمن و راحت به سالمندان توجه کنیم تا احتمال وقوع حوادث ناخوشایند کاهش داده شود.