سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود بازخوانی ایده های آینده گرایانه مدرنیست ها برای شهر از فرانک لوید رایت تا آراتا ایسوزاکی

Plan Voisin - لوکوربوزیه (1925)

لوکوربوزیه با ایده ی خود که مملو از شیفتگی زندگی عمودی بود مرکز شهری جدیدی را برای پاریس در نظر گرفته بود. ایده ای که با حمایت شرکت اتوموبیل سازی Avions Voisin رو به رو شد و به همین دلیل Plan Voisin نامگذاری شد. برنامه ی او شامل یک شبکه ی ساختارمند و عمودی از برج های 60 طبقه ای بود که جوامع متفاوتی را در کنار هم قرار می داد و البته که احتمال مواجهه با شرایط سخت و بهداشت نامناسب نیز در آن وجود داشت. پروژه ای لوکوربوزیه بین سالهای 1922 و 1925 بر روی آن کار کرد و طرحی نظری برای دو شریان ترانزیت مرکزی و مسکن هایی با تراکم بالاتر را در خود جای داد. البته که این پروژه باعث بروز آشفتگی بزرگی شد اما همچنان یک نمونه ی شاخص از برنامه ریزی شهری است.

شهر پهنْ دشتی - فرانک لوید رایت (1928)

فرانک لوید رایت ایده ی یک یوتوپیای زراعی به مساحت چهار مایلی که رویکردی ضد و نقیض برای تراکم شهر ها ارائه داد که یک حومه ی گسترده را در یک چشم انداز زیبا پیش بینی کرده بود. ایده ای که حول محور یک برنامه ی اجتماعی تنظیم شده توسط دولت حرکت می کرد و در آن هر خانواده یک خانه ی مسکونی با مساحتی مشخص را اشغال می کند. اگرچه این ایده تا حد زیادی با انتقاد روبرو شد، رایت برای تبلیغ آن تا سال های متمادی با یک مدل تخته سه لای 12 فوت مربعی به دنبال تایید می گشت.

مانیفست معماری هوایی - مارینتی، آنجولیو مززونی، مینو سومنزی (1934)

این طرح که منعکس‌کننده سرعت و نوسانات عصر صنعتی بود، کلانشهر را به عنوان یک باند فرودگاه برای انواع مختلف حمل و نقل پیش‌بینی می کرد. مارینتی، پدر جنبش فوتوریسم، این طرح سیاسی را با همکاری معمار آنجولیو مززونی و روزنامه نگار مینو سومنزی منتشر کرد. طرح ابداعی آن ها خواستار یک "شهر بزرگ و یکدست با خطوطی پیوسته و رانشی موازی از خطوط هوایی و هواپیماها" بود.

Plug-In City - گروه آرشیگرام (1964)

آرشیگرام، این گروه طراحی آوانگارد که به عنوان پیشگامان "معماری کاغذی" نیز شناخته می شوند، در دهه ی 1960 در لندن فعالیت می کردند. آن ها با استفاده از کولاژ و تصویرگری برای برقراری ارتباط با طرح های مترقی و دنیایی دیگر، مفاهیمی را تولید کردند که بیشتر از اینکه عملی باشند، نظری بودند. Plug-In City که توسط پیتر کوک طراحی شده است، منظره ای شهری بدون ساختمان های راکد و ایستا را پیش بینی می کرد. این طرح شامل مولفه هایی مدولار و استاندارد شده بود که در چهارچوب یک ساختار بزرگ مکانیزه قرار می گرفتند.

Walking City - ران هرون (1964)

ران هرون، از اعضای آرشیگرام، مفهوم معروف لوکوربوزیه از خانه را به عنوان "یک ماشین برای زندگی" با این فانتزی از شهری که به طور کامل اتوماتیک و متحرک خواهد بود، ترکیب کرد. با پوسته ی محافظی که به همه همسایگان اجازه می‌دهد تا در زمین و منابع حمل و نقل حرکت کنند. در ذهن هرون، ساختارهای محیطی نیز توانایی ترکیب با دیگر ماژول‌های خود را دارد تا کلان‌شهرهای بزرگ را شکل دهند.

شهر هوایی - اراتا آیسوزاکی (62 -1960)

تراکم جمعیت و کمبود مسکن شهری دغدغه های اصلی در شهر هوایی -city in the air- است. آیسوزاکی یکی از چهره های اصلی جنبش متابولیسم، خواستار ساخت و سازهای سازگار با آگاهی از رشد بیولوژیکی ارگانیک بود. این طرح غیرواقعی که در بالای آسمان توکیو واقع شده است، دارای واحدهای مدولاری است که به بیرون پخش می شوند، مانند شاخه هایی از یک تنه ی درخت مرکزی. طراحی ای که به حداکثر رساندن محل های مناسب سکونت در یک جای کوچک کمک می کند.

گنبدی بر فراز منهتن - باکمینستر فولر (1960)

فولرِ فتوریست و شوجی سادائو، در طراحی این گنبد ژئودزیکی مرتفع -تقریباً دو مایل- که پیشنهاد شد در حدود 40 بلوک قرار گیرد، همکاری کردند. این سازه با یک قاب سیم و شیشه ای از جنس آلومینیوم ضد آب، هوا را تنظیم می کند، تابش نور خورشید را کاهش می دهد و آلودگی هوا را محدود می کند.