اموری داگلاسِِ کاریزماتیک، متعهد و به شدت با استعداد، نه تنها دارای نقشی حیاتی در جنبش پلنگ سیاه، بلکه یکی از تاثیرگذارترین طراحان گرافیک در اواخر قرن 20ام نیز بود. اما او به شکلی کاملا اتفاقی وارد این عرصه شد.

پس از دستگیری در سن نوجوانی و محکومیت به سپری کردن 15 ماه در مرکز بازپروری جوانان در آنتاریو کالیفرنیا، داگلاس وظیفه ی کار در فروشگاه چاپ را بر عهده داشت، جایی که او طی دوره هایی کوتاه مدت، تایپوگرافی، صفحه آرایی و تصویر سازی را فرا گرفت. پس از آزادی، در کالج شهری سن فراسیسکو در رشته ی طراحی گرافیک به تحصیل پرداخت. این دوره، درست در بحبوحه ی جنبش اعتراضات دانشجویی دهه 60 قرار داشت و از این طریق، داگلاس با جنبش قدرت سیاه آشنا شد.

با ورود به عرصه ی کنش‌گری، داگلاس در سال 1967 به حزب پلنگ سیاه پیوست و نسخه ی اولیه ی روزنامه ی آن را منتشر نمود. او تا سال پایانی حزب در 1980 در نقش خود به عنوان هنرمند انقلابی و بعدها، در نقش وزیر فرهنگ پلنگ سیاه، به کار خود ادامه داد. در دوران اوج، روزنامه ی پلنگ سیاه روزانه بیش از 200,000 کپی می‌فروخت و آن را به یکی از محبوب ترین روزنامه های سیاه پوست محور زمان خود تبدیل نموده بود.

داگلاس صدها تصویر برای پلنگ سیاه و پوسترهای نصب شده در سراسر محله های آفریقایی آمریکایی طراحی نمود. او شجاعت قربانیانِ خشونت علیه فعالان مدنی و بی رحمی مسئولان را به شکلی مصمم و صادقانه به تصویر می‌کشید و روش طراحی گرافیکی وی، استفاده از هاشورها و رنگ های قوی به منظور تولید هویت تصویری قابل شناساییِ آنی برای جنبش بود، که آغازگر پیدایش کانسپت "شیکِ رادیکال" شد.

داگلاس، برای به تصویر کشیدن زنان، روشی روشنگرانه و غیر معمول داشت. او کنش‌گرانِ زن جنبش قدرت سیاه را با دل و جرئت، پویا و باوقار نشان می‌داد. اولین طراح گرافیکی که در پلنگ سیاه با او همکار شد، زنی به نام تاریکا لوییس بود. آثار داگلاس، هم اکنون بخشی از کلکسیون موزه ی ملی تاریخ و فرهنگ آفریقایی آمریکایی اسمیتسونین در واشنگتن دی‌سی و همچنین موزه ی هنرهای مدرن نیویورک است.