لیوینگ آرکیتکچر یک سازمان خیریه غیرانتفاعی است که هدف و نیتش را نزدیک کردن انگلیسیهای محافظه کار به سمت تجربه نزدیکی از مدرنیسم از طریق پروژه های بلند پروازانه معماری مدرن می داند، در این راه موسسه دفتر معماری ام-وی-آر-دی-وی را در سال 2008 برای این منظور به کار گماشت. گروه معماری مولاز کمبریج، معماران مجری در پروژه طراحی این خانه بودند و استدیو مکبنی و بِی از آمستردام نیز در طراحی داخلی خانه همکاری می کردند. بلنسینگ بارن یا ساختمان متعادل یک طرح مسکونی طره ایی معلق است مختص روزهای تعطیل و اوقات فراغت، که با کمک سیستم های سازه ایی معاصر در نزدیکی روستای تورینگنون در سافلک قرار گرفته؛ در محدوده ای زیبا با یک دریاچه کوچک در محیطی که می توان ان را محیطی اصالتا انگلیسی ـ اگر چه در حومه شهرـ دانست. لیوینگ آرکیتکچر،این مکان را در روزهای تعطیل به طور اجاره ای در اختیار عموم می گذارد .

این ساختمان با معماری و مهندسی خاص خود و با 30 متر طول و 15 متری که بالای شیب معلق است به طور جسورانه ای داخل محیط غوطه ورشده و به زمینه طبیعی محیط پاسخ می دهد و با لفاف های فلزی انعکاس دهنده و شبیه بامهای شیبداردوطرفه، به سمت شکلهای انبارهای سنتی که مرجع آنها ساختمان های بومی ان منطقه هستند سمت و سو می گیرد، به همین دلیل این مکان را بالانسینگ بَرن نام گذاری کرده اند. به علاوه، این مکان هم مکانی پر از آسایش و هم یک خانه برای تعطیلات مهیج است و از همین رو با بالاترین سطح استاندارد از نظر تامین راحتی و تبیین زیبایی مبلمان شده است خانه که در یک منظر عمیقا انگلیسی جانمایی شده است ساکنان موقتش را درگیر تجربه ایی منحصر به فرد می سازد.

دلیل این منظره غیرطبیعی را می توان تجربه مستقیم و ممتد طبیعت دانست؛ نیمه ی ساختمان که در فضا آزاد و رها اویزان است و از نقطه میانی خانه شروع می شود و به سمت سازه ی معلق در بالای شیب تند می رود این منظره را تماشایی تر می کند. طراحی هوشمندانه خانه بوسیله سازه صُلب ساختمان امکان پذیر شده است، سازه ای که در هسته مرکزیِ بتنی اش و به واسطه وزن بیشتری که در بخشِ روی زمین اعمال می کند، متعادل می شود. منظره طبیعت اطراف و درختان باعث پنهان کردن طول ساختمان می شوند و فضایی خصوصی در داخل و دور ساختمان عرضه می کنند. یک تاب در قسمت پایانی حجم معلق نصب شده است که ترکیب یک عنصر بازی با مسکنی را نشان می دهد که نیتش تفریح می باشد.

هنگام ورود به این مکان می بینیم که یک آشپزخانه و یک نهارخوری بزرگ در یک قدمی قرار دارند و یک ردیف از چهار اتاق خواب دوبل در ادامه خود نمایی می کنند که هرکدام دارای حمام و توالت جداگانه هستند. در مرکز ساختمان متعادل توالیِ اتاق خواب ها با یک پلکان پنهان قطع می شود، پلکانی که باغ خانگی زیرین را در دسترس قرار می دهد. در قسمت معلق ساختمان، یک فضای نشیمن بزرگ با پنجره هایی در هر سه دیوار و کف و سقف وجود دارد،علاوه بر این بخاری نصب شده در این مکان خاطره ای فوق العاده از روزهای بارانی در ذهن باقی میگذارد. پنجره های تمام قد کشویی و همچنین نور وارد شده از سقف ، تداوم منظره ها، دسترسی و ارتباط با طبیعت را تأمین می کند .

طراحی داخلی مکان براسا س دو هدف اصلی بیان می شود؛ اول ان که این مکان، سرنمونی از یک خانه دو نفره است که در شکل و محتوا به گونه اییبسط یافته که برای هشت نفر هم مناسب است، خانه در حالت دو نفره احساس گم شدن در فضا را القا نمی کند و هنگامی که یک گروه هشت نفره نیز در ان گرد می ایند احساس شلوغی و تنگ بر مخاطب متبادر نمی گردد. مسئله دوم فضای داخلی جا دار و شگفت آور بناست که توسط استدیو مکینی و بِی به دقت طراحی شده است . کسانی که یک دامنه منحصر به فرد از مبلمان خاص و مناسب برای کانسپتی طراحی کرده اند که از چوب های خنثی و کلاسیک به عنوان پایه مواد ساختمان و زمینه طراحی داخلی استفاده کرده است.

اتاق های خانه به صورتی تماتیک طراحی شده اند، اتاق های بزرگ و بی منطق می توانند نسخی باشند الگوبرداری شده از اثار نقاش رمانتیک انگلیسی جان کانستبل  John Constable یا صحنه های روستایی ترسیم شده توسط توماس گینزبورگ Thomas Gainsborough که هر دو می توانند نشانی باشند از ارتباط میان انگلستان معاصر و انگلستان پیشین. سرویس غذاخوری یک سرویس کلاسیک انگلیسی برای دو نفر و یک سرویس شش نفره مدرن برای شش مهمانشان می باشد که تداعی کننده تقابل دو دنیاست و امکان هر گونه ترکیب معاصر ـ سنتی را فراهم می اورد.خانه که توسط سیستم گرمایش از کف تهویه می شود در چارچوب ابنیه با حداقل مصرف انرژی تقسیم بندی شده است .