در اغاز شکل گیری جنبش دانشجویی ایتالیا و در مقطعی که روش شناسی های میانْ رشته ای طراحی رواج یافته بود، کتاب معماری شهر نوشته آلدو روسی از جمله اولین کتاب هایی به شمار می امد که مجدانه در مار ارزیابی مجدد جنبش مدرن برامده بود. کتاب در تضاد با کتاب پیچیدگی و تضاد در معماری نوشته رابرت ونتوری، که در همان سال ها روانه بازار شده بود و بر نقد سترونیِ فرم ها یا پسْ زنشِ انگاره های سبکی در معماری مدرن تاکید داشت، همان گونه که از عنوانش برمی اید بر بی توجهی به و تخریب شهر و غفلت و اضمحلال گنجینه "حافظه جمعی ادم ها" موکد است. 

احتمالا برای امریکایی هایی که با احیای مجدد طرح های آیدیاسینکراتیک و به شدت شخصی مواجه بودند، اهمیت روسی در تاکید بر حوزه عمومی و امر اجتماعی و اشتراکی تبلور پیدا می کند، او به ما یاداوری می کند که ارزش ها و دستاوردهای فردی نسبت به خود شهرهایمان از اهمیت کمتری برخوردارند.  

   


اتووود این کتاب به عنوان بخشی از مجموعه "ده کتاب که هر معمار باید بخواند" معرفی نموده است.