در این قسمت به دو معمار پرداخته شده است.
بالکریشنا دوشی
بالکریشنا دوشی از نسل همان معماران برجسته
بین المللی همچون روال و کوریا
است که کار خود را از پسا_بتن خام لو کوربوزیه از دهه 1960 توسعه دادند و در زمره حساس ترین و متفکرترین معماران معاصر هند
بشمار می رود. اما به طور مشخص دوشی ادعا کرده؛ بنای استودیو سانگات -ساختمانی که در
1979 به عنوان استودیو شخصی اش در احمدآباد طراحی کرد و ماهیت تفکری، بسیار سنتی
را درباره کنترل اقلیمی غیرفعال و معرفی نور طبیعی نرم پوشش می دهد- تحت تاثیر لوکوربوزیه بوده است:
فرم ساختمان در سانگات. همانطور که دوشی می گوید "سانگات براستی نماینده
لو کوربوزیه است... به عنوان مثال؛ کیفیت نوری که در بنا وجود دارد بدون او امکان پذیر نبود."
این دغدغهء لو کوربوزیه ای همراه
با ویژگی های انتزاعی ترمعماری؛ با در نظر گرفتن مسائل کاربردی تری مانند امکان
ارائه مواد محلی و نیروی کار و استفاده و توسعه تکنولوژی سطح پایین ادغام شده است. موسسهء کار گاندی در
احمدآباد، به سال 1984 تکمیل شد و ایده های موجود در سانگات را ادامه داد. طاق های
چلیکی در سرتاسر راهرو و دفاتر اداریT بکار رفته و در بخش هایی شکافته شده اند، همچنین
دارای برآمدگی های قوسی بلند تهویه ای و براق می باشند تا تهویه متقاطع و کیفیت ویژه ای از
نور نرم فراهم شود. سقف طاق
ها، همانند سانگات، با موزاییک سفید براق پوشانده شده تا منعکس کننده نور خورشید
باشد و به حفظ هوای داخل اتاق کمک کند.
در سال های اخیر، دوشی رویکرد خود را -رویکردی ناشی از ادغام تأثیرات
غربی و شرقی– در زمینه حل فقر شهری بکار برده است. قابل توجه ترین نتیجه تا
به امروز(1987)، "مسکن کم هزینه آران̊یا" در ایندور است: شامل 7000 واحد مسکونی در یک سایت 220 هکتاری
برای 40،000 نفر.
شصت و پنج درصد از واحد ها به "بخش ضعیف تر اقتصادی جامعه" (EWS) اختصاص داده شد. سایر واحد ها برای گروه های
درآمد بالا طراحی و عرضه شدند که سود حاصل از آن باید برای جبران یارانه های واحد
های EWS اختصاص
داده می شدند که تنها می توانستند از طریق مقدار قابل توجهی مسکن های خود-ساخت،
توسعه یابند. رویکرد دوشی
نسبت به این نوع ازفرم خود-ساخت؛ تامین امکانات
اساسی-wcs، آب و ارائه راهبردهای ساده برای خود-سازندگی
و نشان دادن چگونگی توسعه طرح استاندارد بوده است در مراحل زمانی که پول در دسترس قرار می گرفت. همچنین طرح جامع
شهرک، جهت بازتاب و همسازسازی مطالبات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و مذهبی جمعیت،
سازماندهی شد.
به نظر می رسد " معماری بومی؛ توسط مردان و زنان معمولی هند در
طول سالها به مثابه منبع ایده های طراحی اجتماعی و اقتصادی مطرح شده است": موقعیتی که "به نقد مستقیم سبک بین المللی و حامیان و دست اندرکاران آن منجر شد".
کی.تی راویندران
دو خانه طراحی شده توسط کی.تی راویندران؛ نتایج
معمارانهء دغدغه مندی او را در زمینهء سنت
های محلی ساخت و ساز و مواد، و حساسیت نسبت به شرایط فرهنگی و سایت نشان می دهد. او مصمم است تا در برابر
وسوسهء تحمیل شخصیت خود بر طراحی مقاومت نماید. بکارگیری
این اصول دشوار است اما پس از آن برای راویندران، وظیفه کاویدن آینده معماری، خارج از حالات گیج کننده و در حال حاضر متضاد،
یک کسب و کار جدی ست که خواستار تفکر تحلیلی مستدلات و بازتابی اثرپذیر است. همانطور که راویندران می گوید: "هند
فقط در حال یادگیری برای مقابله با دنیای
بیرون است؛ فرهنگی محصور شده که در آن اندیشه ها توسط نگرش های بیرونی و افراد به
چالش کشیده نشده است. اکنون پیچیدگی، کشف شده و می بایست از پس تناقض
برآییم و این همان جایی است که طراحی به میدان می آید."
خانه ای که راویندران برای برادرش، کی.تی. راگنات، در کِرالا طراحی
کرده؛ دارای یک حیاط مرکزی است -فضایی رسمی که توسط یک طرح ارگانیک احاطه شده
است، که مانند شونیا (وید کامل) و بیندو (منبع
تمام انرژی) در ماندالا، نشان
دهنده وید نامشهودی ست و منبع انرژی، یا سکوت و آرامش است که از طریق مراقبه دنبال
می گردد. جهت گیری خانه تحت تاثیر آیین های محلی مبتنی بر علم نجوم می باشد. جزئیات ساخت و ساز و مواد، محلی اند اما برای انطباق، تغییراتی در آنها
ایجاد شده است.
در خانهء راتی و بالان واقع در کوچین که به سال 1986 تکمیل شده، محل اقامت؛ در اطراف یک حیاط
مرکزی قرار گرفته و ساختمان از loadbearing brick ساخته شده و برای جزئیات نما، چوب بکار رفته است. در قالب یک خانه
سنتی کارناتاکایی؛ روزن دار، با مقدار زیادی سایبان پیش آمده. جزئیات خارجی، به اندازه کافی در داخل سایه ایجاد می کنند، همچنین
جایگزینی برای فرم های سنتی محلی اند. اما آنچه نه سنتی ست و نه محلی، استفاده
از loadbearing brick است. این
کژتابی؛ تنها یکی از مشکلات تلاش جهت احیا و یا حفظ سنت محلی را برجسته می سازد. چوب در حال حاضر کم و گران است، و اگر چه به طور سنتی برای ساخت و ساز
استفاده می شود، معمار نمی تواند به دلیل جنگل زدایی گسترده در حال حاضر هند،
استفاده از چوب را ترویج نماید.
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
قسمت پنجم
قسمت ششم